بیوگرافی پائولو مالدینی یکی از بزرگترین مدافعان
آشنایی با بیوگرافی پائولو مالدینی ملقب به Il Capitano
در این مقاله از
بیتوته، با
بیوگرافی پائولو مالدینی یکی از بزرگترین مدافعان آشنا می شوید. پائولو مالدینی یک فوتبالیست سابق و حرفه‌ای ایتالیایی است که عمدتاً در پست دفاع چپ و مدافع میانی برای آث میلان و تیم ملی ایتالیا بازی می‌کرد. او پسر چزاره مالدینی، بازیکن و مربی سابق آث میلان بود. او به عنوان یکی از بزرگترین مدافعان تمام دوران شناخته می شود. به عنوان کاپیتان میلان و ایتالیا برای سال‌ها به او لقب "Il Capitano" داده شد.
چیکیده ای از بیوگرافی پائولو مالدینی :
نام کامل : پائولو چزاره مالدینی
روز تولد : 26 ژوئن 1968
محل تولد : میلان، ایتالیا
قد : 186 سانتیمتر (6 فوت 1 اینچ)
پست: مدافع وسط، مدافع چپ
بیوگرافی پائولو مالدینی :
پائولو چزاره مالدینی OMRI ( تلفظ ایتالیایی: [ˈpaːolo malˈdiːni] )؛ متولد 26 ژوئن 1968در میلان ایتالیا می باشد. یک فوتبالیست حرفه‌ای سابق ایتالیایی است که عمدتاً به عنوان مدافع چپ و مدافع میانی برای آث میلان و تیم ملی ایتالیا بازی می‌کرد . او به طور گسترده به عنوان یکی از بزرگترین مدافعان تمام دوران شناخته می شود. به عنوان کاپیتان میلان و ایتالیا برای سال‌ها به او لقب " Il Capitano " داده شد. مالدینی با 647 بازی تا سال 2020 رکورد بیشترین بازی در سری آ را در اختیار داشت، تا اینکه در سال 2020 از جیانلوئیجی بوفون سبقت گرفت و رکورد مشترک بیشترین حضور در فینال جام ملت های اروپا/لیگ قهرمانان اروپا (8) را در کنار فرانسیسکو جنتو دارد. او اخیراً به عنوان مدیر فنی میلان و همچنین مالک مشترک باشگاه قهرمانی USL میامی اف سی بوده است.
مالدینی تمام 25 فصل دوران بازی خود را در سری آ با میلان گذراند، قبل از اینکه در 41 سالگی در سال 2009 بازنشسته شد. او 26 جام را با میلان به دست آورد: پنج بار جام اروپا/لیگ قهرمانان اروپا، هفت عنوان قهرمانی سری آ، یک کوپا. ایتالیا، پنج قهرمانی سوپرجام ایتالیا ، پنج سوپر جام اروپا/یوفا ، دو جام بین قاره‌ای و یک جام باشگاههای جهان. مالدینی در 39 سالگی جایزه بهترین مدافع را در جوایز فوتبال باشگاهی یوفا و همچنین جایزه بهترین مدافع سال سری آ را در سال 2004 به دست آورد. پس از بازنشستگی او پس از فصل 09-2008، میلان پیراهن شماره 3 خود را بازنشسته کرد.
مالدینی اولین بازی خود را برای ایتالیا در سال 1988 انجام داد و 14 سال بازی کرد تا اینکه در سال 2002 با 7 گل و 126 بازی ملی بازنشسته شد. مالدینی 8 سال کاپیتان ایتالیا بود و رکورد حضور به عنوان کاپیتان ایتالیا (75) را در اختیار داشت تا اینکه بار دیگر کاناوارو و بوفون از او پیشی گرفتند. مالدینی با ایتالیا در چهار جام جهانی فوتبال و سه دوره قهرمانی اروپا شرکت کرد. اگرچه او در مسابقاتی با ایتالیا قهرمان نشد، اما به فینال جام جهانی 1994 و یورو 2000 و نیمه نهایی جام جهانی 1990 و یورو 1988 رسید. او علاوه بر یورو 1996، برای هر یک از این تورنمنت ها در تیم های ستاره انتخاب شد.
مالدینی در سال 1995 به عنوان بهترین بازیکن سال فیفا بعد از جورج وه دوم شد. او همچنین در سال 1994 و 2003 در توپ طلا سوم شد. در سال 2002، او به عنوان مدافع در تیم رویایی جام جهانی فوتبال انتخاب شد و در 2004 پله او را در لیست فیفا 100 تا از بزرگترین بازیکنان زنده جهان قرار داد. او در فهرست 100 بازیکن برتر قرن بیستم مجله World Soccer در رتبه 21 قرار گرفت. او همچنین برای تیم رویایی توپ طلا در سال 2020 انتخاب شد. مالدینی با 174 بازی رکورددار بیشترین بازی در مسابقات باشگاهی یوفا بود تا اینکه در سال 2017 از ایکر کاسیاس سبقت گرفت. او با 902 بازی، رکورددار بازی برای میلان است. حضور در تمام رقابت ها، و یکی از معدود بازیکنانی است که بیش از 1000 بازی حرفه ای داشته است. در دسامبر 2012، او به تالار مشاهیر فوتبال ایتالیا راه یافت.
حرفه باشگاهی
1984–1987: دوران جوانی، اولین بازی بزرگسالان آث میلان و اوایل دوران حرفه ای
مالدینی که در اصل محصول تیم جوانان آث میلان بود و همچنین در تمام دوران باشگاهی خود با تیم بزرگسالان به بازی پرداخت. او در فصل 1984–1985 قهرمان کوپا ایتالیا پریماورا با تیم جوانان میلان شد و در 20 ژانویه 1985، تحت نظر سرمربی نیلز لیدهولم، در اولین بازی خود در لیگ برای میلان، به جای سرجیو باتیستینی که در بازی مقابل اودینزه مصدوم شده بود، وارد زمین شد. او در سن 16 سالگی این مسابقه را انجام داد.
این تنها حضور او در لیگ در آن فصل بود، اما او بلافاصله در فصل بعد به عضویت تیم اصلی پیوست و در سن 17 سالگی، در پست دفاع راست به عنوان عضوی از یازده ابتدایی تیم حضور یافت. شماره 3 پیراهن، که قبلاً به او تعلق داشت، به او داده شد. همچنین، پدرش، سزار مالدینی، در 21 اوت 1985 ، در اولین بازی خود در کوپا ایتالیا به میدان رفت و در همان سال، در 18 سپتامبر، نخستین بازی خود در رقابتهای اروپایی را انجام داد. او در تاریخ 4 ژانویه 1987، در پیروزی 1-0 مقابل کومو، اولین گل خود را در سری آ به ثمر رساند، که از جمله 29 گلی است که در این لیگ به ثمر رسانده است.
1987–1991: موفقیت داخلی و بین المللی با The immortals
در فصل 1987-1988، تحت رهبری آریگو ساکی، اسکودتو توانست اولین جام و قهرمانی خود را از هفت عنوان موجود در لیگ را با تیم میلان کسب کند. تیم میلان، که با نام مستعار "جاودانه‌ها" شناخته می‌شد، شامل سه بازیکن هلندی، یعنی فرانک رایکارد، رود گولیت و فن باستن، و همچنین هافبک‌های ایتالیایی کارلو آنچلوتی، روبرتو دونادونی (و بعداً دمتریو آلبرتینی)، و ترکیب دفاعی قدرتمندی بود.
زیر نظر ساکی و سپس فابیو کاپلو، مالدینی با بازیکنان برجسته‌ای مانند فرانکو بارزی، الساندرو کاستاکورتا، مائورو تاسوتی و فیلیپو گالی، استفانو ناوا و بعداً کریستین پانوچی، یکی از قوی‌ترین کوارتت‌های دفاعی در تاریخ فوتبال را تشکیل داد. در فصل 1987-1988 در سری آ، تیم میلان تنها 14 گل را دریافت کرد و با بهترین دفاع در ایتالیا به پایان رسید و عنوان قهرمانی سری آ را به دست آورد. مالدینی در فصل بعد با تیم میلان سوپرکاپ ایتالیا 1988 را به دست آورد و این جام را با قهرمانی پشت سرهم در جام ملت‌های اروپا در فصل‌های 1988-1989 و 1989-1990 دنبال کرد، در حالی که میلان در این دوره در رتبه سوم و دوم سری آ قرار گرفت. در فصل 1989-1990، مالدینی در تاریخ 19 فوریه 1989، صدمین بازی خود را در سری آ انجام داد.
همچنین، میلان توانست با شکست مقابل یوونتوس به فینال کوپا ایتالیا 1989-1990 صعود کند. علاوه بر این، در سالهای 1989 و 1990، میلان موفق شد پی در پی قهرمانی‌های سوپرجام اروپا و جام بین قاره‌ای را کسب کند. در فصل بعد، که آخرین فصل ساکی در تیم بود، میلان در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد. میلان در مسابقات جام اروپا توسط تیم مارسی به عنوان حریف نهایی شکست خورد، و در رقابتهای سری آ به عنوان دومین تیم پس از سمپدوریا با بهترین دفاع در لیگ، تنها 19 گل را دریافت کرد. همچنین، میلان با شکست مقابل رم، قهرمان نهایی جام ایتالیا شد و به نیمه نهایی کوپا ایتالیا صعود کرد. در سال 1989، مالدینی جایزه براوو به عنوان بهترین بازیکن زیر 23 سال در مسابقات اروپایی را دریافت کرد.
1991-1996: ادامه موفقیت با The Invincibles
با حضور ساکی به عنوان جانشین، فابیو کاپلو و میلان همچنان یک قدرت برتر در ایتالیا و اروپا بودند. مالدینی نیز به عنوان عضوی از تیم شکست ناپذیر میلان در فصل 92-1991 که قهرمان سری آ شد، شناخته می‌شد. در کل، میلان با 58 بازی بی‌نقص در لیگ ایتالیا باقی ماند و لقب "شکست ناپذیر" را به خود اختصاص داد. این قهرمانی، نخستین قهرمانی از سه قهرمانی متوالی میلان در سری آ بود که تحت رهبری کاپلو در اوایل دهه 1990 بدست آمد. مالدینی در فصل بعد نیز به میلان کمک کرد تا عنوان قهرمانی سری آ را حفظ کند و به مرحله نخست از سه فینال متوالی لیگ قهرمانان اروپا برسد.
میلان در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 1993 با نتیجه 1-0 در برابر مارسی شکست خورد. در همان فصل، مالدینی در تاریخ 21 اکتبر 1992 در برابر اسلوان براتیسلاوا در لیگ قهرمانان اروپا اولین گل خود را به ثمر رساند و همچنین در تاریخ 4 اکتبر همان سال، دویستمین بازی خود را در سری آ انجام داد. فصل بعد، میلان سومین قهرمانی متوالی خود را در سری آ کسب کرد و با بهترین دفاع در ایتالیا، فقط 15 گل به خود داشت. مالدینی همچنین تیم میلان را راهنمایی کرد تا به دومین فینال متوالی لیگ قهرمانان اروپا برسد و در آنجا توانست بارسلونا را شکست دهد. با وجود غیبت کاستاکورتا و مصدومیت بازیکنانی همچون بارسی، پاپن و فن باستن، تیم رویایی بارسلونا که تحت مدیریت یوهان کرایف با حضور دو بازیکن حمله‌ای قدرتمند به نام‌های روماریو و استویچ بود، که یکی از مهمترین رقبای جام بود و با وجود غیبت‌های کلیدی، مالدینی به دفاع میلان کمک کرد تا دروازه خود را بسته نگه دارد و با دو گل از ماسارو و یک گل از ساویچویچ و دسایی، میلان در فینال 4-0 برابر بارسلونا پیروز شد.
پس از کسب سومین عنوان قهرمانی خود در لیگ قهرمانان اروپا و رسیدن به فینال جام جهانی 1994، پالو مالدینی به عنوان اولین مدافعی تبدیل شد که جایزه سالانه بهترین بازیکن سال مجله ورلد ساکر را از آن خود کرد. در طول سخنرانی پذیرش خود، او نقطه عطف خود را "مایه غرور خاصی خواند، زیرا مدافعان عموماً کمتر از گلزنان از سوی هواداران و رسانه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند. ما بیشتر در موتورخانه هستیم تا افتخار کسب کنیم." سپس او فرانکو بارزی، کاپیتان میلان را به عنوان بازیکنی که "واقعاً استحقاق دریافت جایزه‌ای را که من دریافت کرده‌ام"، معرفی کرد. پس از آن، مالدینی در توپ طلای 1994 پس از استویچکوف و روبرتو باجو هموطن خود، سوم شد و در جایزه بهترین بازیکن سال فیفا در جایگاه پنجم قرار گرفت.
در فصل بعد، میلان و مالدینی سومین سوپرجام ایتالیا را زیر نظر کاپلو به دست آوردند و سوپرکاپ اروپا را به دست آوردند، اما جام بین قاره‌ای را از دست دادند. اگرچه پس از سه قهرمانی متوالی، میلان نتوانست عنوان قهرمانی خود در سری آ را حفظ کند، آنها به سومین فینال متوالی خود در لیگ قهرمانان رسیدند، اما با نتیجه 1-0 توسط آژاکس شکست خوردند. در سال 1995، مالدینی پس از جورج وه، هم‌تیمی آینده‌اش، دومین جایزه بهترین بازیکن سال فیفا را به دلیل عملکردش کسب کرد. در تاریخ 17 فوریه 1995، او سیصدمین بازی خود را در سری آ انجام داد. مالدینی توانست پنجمین عنوان خود در سری آ و چهارمین عنوان خود را تحت رهبری کاپلو در فصل بعد به دست آورد.
1996-2001: با در نظر گرفتن کاپیتانی، مبارزات و عنوان قهرمانی سری A در سال 1999
بعد از جدایی کاپلو و پیر شدن و بازنشستگی چند بازیکن کلیدی، میلان در چند فصل آینده با نتایج ناامید کننده‌ای مواجه شد و تغییرات مدیریتی مکرری را تجربه کرد. در سال 1996، میلان سوپرجام ایتالیا را به دست تیم فیورنتینا از دست داد و برای دو فصل متوالی نتوانست به رقابتهای اروپایی صعود کند. همچنین در لیگ قهرمانان 1996-1997 از مرحله گروهی حذف شد. پس از بازنشستگی فرانکو بارسی و مائورو تاسوتی در پایان فصل 1997-1996، پائولو مالدینی به عنوان کاپیتان تیم میلان منصوب شد.
با وجود مشکلاتی که میلان در این دوره با آن مواجه شد، تحت رهبری مالدینی، آنها در سال 1998 به فینال کوپا ایتالیا راه یافتند، اما در برابر لاتزیو شکست خوردند. همچنین، تیم میلان با رهبری آلبرتو زاکرونی، قهرمان سری آ در فصل 1998-1999 شد و با یک امتیاز بیشتر از لاتزیو رده اول را به پایان رساند. مالدینی در تاریخ 25 آوریل 1999، با بازی 400 ام در سری آ، رکوردی را ثبت کرد. در فصل 1999-2000، میلان سوپرجام ایتالیا را در برابر تیم پارما به دست آورد و در رده سوم سری آ قرار گرفت و در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد. در فصل بعد، در دور دوم لیگ قهرمانان اروپا از رقابت خارج شد و در رده ششم سری آ قرار گرفت و نتوانست برای حضور در لیگ قهرمانان صعود کند. در فصل بعد، تیم میلان در جام یوفا شرکت کرد.
پائولو مالدینی به عنوان کاپیتان تیم میلان
2001–2007: دوره جدید موفقیت
میلان با حضور کارلو آنچلوتی به صورت قاطع به یک قدرت برتر در ایتالیا و اروپا تبدیل شد. در فصل 2001-2002، میلان در رده چهارم سری آ قرار گرفت و موفق شد جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. همچنین، تیم به بهترین نتیجه خود در جام یوفا دست یافت و در نیمه نهایی شکست خورد. در سال 2002، به دلیل موفقیت‌های حرفه‌ای و شخصیت قوی خود، مالدینی نشان Premio Nazionale Carriera Esemplare "Gaetano Scirea" را دریافت کرد. در فصل بعد، مالدینی با بازیکنانی مانند الساندرو نستا، الساندرو کاستاکورتا و کافو به ترکیبی دفاعی قدرتمند در ایتالیا و اروپا رسید. در سری آ، میلان در رده سوم قرار گرفت و مالدینی با شکست رم در فینال کوپا ایتالیا برای اولین بار در زندگی حرفه‌ای خود جام را به دست آورد. در تاریخ 15 مارس 2003، او با بازی پانصدم خود در سری آ رکوردی ثبت کرد.
در تاریخ 28 می 2003، در اولدترافورد، میلان برای اولین بار در تاریخ در فینال تمام ایتالیایی در لیگ قهرمانان اروپا 2002-2003، با مالدینی به عنوان کاپیتان، قهرمان شد. مالدینی به تیم میلان در حفظ دروازه کمک کرد و در ضربات پنالتی پس از بن بست 0-0 در وقت اضافه، میلان یوونتوس را با نتیجه 3-2 شکست داد. در همان روز، دقیقاً 40 سال از زمانی که پدرش به نام چزاره، جام اروپا را به عنوان کاپیتان میلان در برابر یوونتوس در انگلیس بالای سر برده بود، می‌گذشت. او و پدرش تنها یکی از سه جفت پدر و پسر دیگری بودند که این دستاورد را کسب کرده بودند. دو جفت دیگر شامل مانوئل و مانولو سانچیس از رئال مادرید و کارلس و سرخیو بوسکتس از بارسلونا بودند. مالدینی به عنوان مرد مسابقه انتخاب شد و برای اولین بار در زندگی حرفه‌ای خود در تیم منتخب سال یوفا قرار گرفت.
در فصل بعد، میلان در سوپرجام ایتالیا مجدداً در ضربات پنالتی برابر یوونتوس شکست خورد. اما در جام باشگاه های جهان، میلان با شکست دادن ریور پلیته آرژانتین، قهرمان جام باشگاه های جهان شد و مالدینی برای دومین بار در زندگی حرفه‌ای خود جام اروپا را برد. با این حال، آنها موفق شدند در مقابل پورتو پیروز شوند و سوپرجام یوفا را به دست آورند. در سال 2003، مالدینی برای دومین بار در زمان حرفه‌ای خود در جایگاه سوم توپ طلا قرار گرفت. او با ارتداد 82 امتیاز، به عنوان کاپیتان میلان قهرمان سری آ شد.
در همین فصل، میلان در نیمه نهایی کوپا ایتالیا توسط لاتزیو و در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا توسط دپورتیوو حذف شد. در آوریل 2004، مالدینی در نظرسنجی جوبلی طلایی یوفا، یک نظرسنجی آنلاین که برای تجلیل از بهترین فوتبالیست‌های اروپایی در 50 سال گذشته برگزار شده بود، در رتبه دهم قرار گرفت. مالدینی پس از دینو زوف، دومین ایتالیایی برتر در آن نظرسنجی بود. علاوه بر این، مالدینی در سال 2004 در لیست 100 فیفا نیز جای گرفت و به عنوان یکی از 125 برترین فوتبالیست زنده به انتخاب پله انتخاب شد. همچنین، مالدینی در سال 2004 در جوایز فوتبال ایتالیا به عنوان بهترین مدافع سال سری آ انتخاب شد.
تیم آث میلان جشن گرفت
مالدینی در سال 2007 به همراه هم تیمی هایش در میلان، در حال جشن گرفتن قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا بود. او در سن 38 سالگی، مسن‌ترین کاپیتانی بود که توانست جام را بالای سر ببرد.
فصل بعد، مالدینی با بالا بردن سوپرجام ایتالیا در سال 2004 به عنوان کاپیتان، پس از شکست میلان در مقابل لاتزیو، آغاز کرد. در آن فصل، میلان در رقابتهای سری آ به جایگاه دوم رسید و به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت، اما در ضربات پنالتی در مقابل لیورپول شکست خورد، با اینکه مالدینی در دقیقه اول بازی گلزنی کرد. در سال 2005، مالدینی برای دومین بار در دوران حرفه‌ای‌اش به عنوان عضو تیم سال یوفا انتخاب شد و همچنین برای اولین بار به عنوان قسمتی از تیم FIFPro World XI انتخاب شد.
در فصل بعد، میلان بار دیگر پشت سر یوونتوس در رقابتهای سری آ دوم شد و به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یافت و تنها توسط بارسلونا قهرمان نهایی شکست خورد. هر دو یوونتوس و میلان به دلیل درگیری در رسوایی "کالچوپولی" در سال 2006 امتیاز کسر کردند و عنوان قهرمانی به اینترناسیونال رسید، در حالی که یوونتوس سقوط کرد و میلان در جایگاه سوم قرار گرفت. در طول فصل، مالدینی توانست اولین و تنها دبل دوران حرفه ای خود را مقابل رجینا به ثمر برساند. در تاریخ 25 سپتامبر 2005، مالدینی پس از انجام 571 بازی در سری آ، رکورد حضور دینو زوف را شکست. هفت روز قبل از آن، او با انجام هشتصدمین بازی خود در همه رقابت‌ها برای میلان، به رکورد دست یافت.
در فصل بعد، مالدینی به عنوان کاپیتان تیم میلان، با کسر امتیازها به جایگاه چهارم در رقابتهای سری آ دست یافت و باعث رسیدن تیم به یک موقعیت مهم در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا شد. در تاریخ 13 می 2007، مالدینی با انجام 600مین بازی خود در سری آ، در مقابل کاتانیا با نتیجه 1-1 به این رقم دست یافت. در همان فصل، مالدینی به عنوان کاپیتان تیم، توانست به سومین فینال لیگ قهرمانان اروپا در شش سال گذشته برسد و تیم را به پیروزی 2-1 مقابل لیورپول در فینال در تاریخ 23 مه 2007 در آتن هدایت کند و انتقام شکست تیم در سال 2005 را بگیرد.
با این انتصاب، مالدینی در سن 38 سالگی، به عنوان مسن‌ترین بازیکن در این رقابت شناخته شد. در طول دوران حرفه‌ای‌اش، مالدینی هشت بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا حضور یافت و پنج بار به عنوان کاپیتان جام را بالای سر برد. در مصاحبه‌ای با ESPN قبل از فینال سال 2007، مالدینی فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2005 را بدترین لحظه در دوران حرفه‌ای خود نامید. در آن بازی، او با سریعترین گل در تاریخ فینال جام ملت‌های اروپا پس از 51 ثانیه به ثمر رسید و به عنوان مسن‌ترین بازیکن در تاریخ فینال عملکردی برجسته از خود نشان داد، اما میلان در ضربات پنالتی مقابل لیورپول پس از برتری 3-0 در نیمه‌وقت شکست خورد. مالدینی به دلیل عملکرد برجسته‌اش در سال 2007، به عنوان بهترین مدافع باشگاه توسط یوفا انتخاب شد.
در سال 2007، پس از قهرمانی تیم میلان در مسابقه سوپر جام یوفا مقابل سویا (اگرچه مالدینی در این بازی حضور نداشت)، مالدینی به عنوان اولین کاپیتان اروپایی، در تاریخ 16 دسامبر، جام باشگاههای جهان را به دست آورد. او در پایان فصل 2007-2008 برنامه‌های بازنشستگی خود را اعلام کرد و اعلام کرد که این تصمیم را با هیچ پشیمانی‌ای انجام خواهد داد. با این حال، پس از حذف تیم میلان از رقابتهای لیگ قهرمانان توسط آرسنال در ماه مارس، مالدینی اعلام کرد که احتمالاً بازنشستگی خود را حداقل یک سال به تعویق خواهد انداخت. در تاریخ 6 ژوئن، او قراردادی را تمدید کرد که تا فصل 2008-2009 او را به عنوان عضوی از تیم میلان نگه می‌داشت.
عکس های پائولو مالدینی
2008-2009: سالهای پایانی و بازنشستگی
در تاریخ 16 فوریه 2008، در بازی مقابل تیم پارما در ورزشگاه انیو تاردینی، مالدینی به جای مارک یانکولوفسکی وارد زمین شد تا هزارمین بازی حرفه‌ای خود را به پایان برساند. او در این تعداد بازی، 861 بازی را برای تیم میلان انجام داد، که شامل 12 بازی برای تیم ملی زیر 21 سال ایتالیا، 1 بازی برای تیم ملی زیر 21 سال ایتالیا و همچنین 126 بازی با تیم ملی بزرگسالان ایتالیا بود. در اروپا، تنها پیتر شیلتون، دروازه‌بان انگلیسی، در آن زمان تعداد بیشتری بازی را جمع آوری کرده بود: 1390 بازی بین سالهای 1966 و 1997. مالدینی آخرین بازی خود را در رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا در تاریخ 4 مارس 2008 انجام داد، که در آن میلان در برابر آرسنال شکست خورد و از رقابت‌ها حذف شد. در سال 2008، مالدینی نشان شایستگی فیفا و همچنین نشان برتر بین‌المللی جاسینتو فاکتی را دریافت کرد که به بازیکنی اعطا میشود که هم مهارت و هم بازی جوانمردانه را در طول دوران حرفه‌ای خود نشان داده است.
:: بازدید از این مطلب : 4
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
عنصر ماه تولد: خاک 
